بهار دودل است در این هوای سرد آلود
که بیاید یا نیاید
وقتیکه تو هستی و من اینگونه بوی شکوفه می شنوم
تو باشی نه بهار می خواهم نه باران نه دگران..
تو نباشی هم
نه بهار می خواهم نه باران نه دگران..!
و اینگونه است که تمام "من" در بودن "تو" خلاصه می شود.
بیا و بگذار چهار فصل زندگانی ام را
در بوی خوش مرموز تو ،که در این حوالی جاریست
با نفس های تو سپری کنم
و آنگاه بی هوا
ناگاه در هوایت
بمیرم !
نظرات شما عزیزان: